Maanlichtwater

Iesj kijkt naar Tsjoewen. ‘Het leven is zoals jij het ziet’, zegt ze. ‘Als je blij bent en je sterretje straalt, dan ziet alles om je heen er ook mooi uit. Maar als je verdrietig bent of boos of bang, of als je denkt dat je iets fout hebt gedaan of dat je iets niet goed kan, dan zie je dat niet meer zo goed. Dat hebben we allemaal wel eens.

 

Dan is Grootmoeder Maan er om je te helpen.’ ‘Als een helder licht schijnt ze in de nacht. De Maan verandert steeds. Daarom noemen de Maya’s haar “Moeloek de veranderende Maan”. Soms kan je maar een heel klein stukje zien en soms de hele ronde Maan. Dan is het volle Maan. Als je maar een klein stukje ziet, dan is er minder licht, maar dat lijkt alleen maar zo. Je kan het alleen even niet zien. Net zoals wanneer je verdrietig bent. Het Licht is nooit echt weg. Dat kan ook niet.’ ‘Het is alleen maar even een tijdje in de schaduw. Net als Grootmoeder Maan ben je zelf ook gemaakt van sterrenstof. Je bent gemaakt van Licht en de schaduw hoort er gewoon bij!’

 

‘Als je iets moeilijk vindt of je bent verdrietig, dan kan je het Grootmoeder Maan vertellen. Zij luistert altijd naar je en als je tranen hebt, dan huilt ze met je mee. Dan druppelen haar tranen in de zee en spatten ze op als flonkerende kristalletjes. Zo tovert ze alles weer helder en voel je je weer beter. Dan voel je je sterrenstoflicht weer stralen en ziet alles er weer een stuk mooier uit.’